Juni. Wat vliegt de tijd snel.
Net zoals jullie allemaal wacht ik op beter weer zodat ik eindelijk de grote poort van mijn atelier open kan gooien en de zon, de warmte en het broodnodige licht binnen kan laten stromen.
Degene onder jullie die me volgen van bij het begin, nu zo'n 2 jaar geleden, weten dat er om de zoveel tijd een post als deze aankomt.
Voor iedereen die nieuw is, welkom! , buckle up en trust my process.
Ik heb de afgelopen maanden heel veel getekend, geschilderd en met heel veel toewijding en plezier hard gewerkt. Monolieten in de Vlaamse patattengrond, zwevende balken, rotsen in oceanen, doeken rond bomen, bloemen en teddyberen in zeeën, dwangbuizen en rozen... het moest eruit. Ik moest testen in welke mate ik technisch onderlegd genoeg ben om mijn ideeën te kunnen visualiseren. En afgaande op jullie input slaagde ik daar redelijk goed in. Het verhaal stond centraal en jullie begrepen het.
Maar perfectie is saai.
Waarmee ik helemaal niet wil zeggen dat ik perfect ben maar een te groot deel van mijn schilderijen stralen dat momenteel wel uit, in die zin dat ze zeer gedetailleerd uitgewerkt zijn. Onder al die laagjes verf, vernis en detail van afgelopen maanden schuilt ook een steeds sterker wordend gevoel dat er al van in het begin is maar als lava slechts nu en dan opborrelt.
Die 'tellurische' oerschreeuw waar ik reeds naar verwees in mijn vorige posts.
Het gevoel om puur op intuitie te schilderen. Niet langer na te hoeven denken over wat ik wil vertellen en hoe ik dat het beste doe maar alles wat ik in me heb eruit te gooien.
Dus of je het nu leuk vindt of niet, dit komt eraan. Dit is de logische en cyclische beweging die elke kunstenaar MOET doormaken als hij wil evolueren en authentiek zijn. Het is er gewoon. Ik heb daar zelf geen controle over.
Hoe langer hoe meer ik erover nadenk zie ik in dat dat net mijn MISFITS zijn.
De bange, onzekere rups die groeit,
zichzelf uit zijn cocon worstelt,
zich ontpopt tot vlinder,
uitgroeit tot een kunstenaar die zich van niks of niemand nog iets aantrekt,
doet waarvoor hij op deze aardkloot is gezet,
en zijn vleugels uitslaat.
Ik wilde dit met jullie delen.
Ik heb altijd gezegd niks te verbergen dus schilder ik niet alleen mijn binnenste-buiten maar laat ik jullie ook meelezen.
Ctrl-Alt-Del.
X.
Commentaires